#119. Wiesław Ochman

Urodzony 06.02.1937 r.; polski śpiewak operowy (tenor liryczny). Przygodę ze śpiewem rozpoczął jako solista w Zespole Pieśni i Tańca AGH „Krakus"( ZPiT AGH „Krakus”). Jednocześnie podjął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955-1959), a następnie Marii Szłapak
w Bytomiu (1960-1963). W 1960 r. został zaangażowany w Operze Śląskiej w Bytomiu, gdzie śpiewał przez trzy sezony; w latach 1963-1964 w Operze w Krakowie, a 1964-1970 w Teatrze Wielkim w Warszawie. Karierę międzynarodową rozpoczął w 1967 r. od Opery w Berlinie, następnie występował w Monachium i Hamburgu. Odniósł też pierwsze sukcesy na festiwalach w Glyndebourne oraz Salzburgu. W 1972 r. występował w Operze Paryskiej, następnie w Chicago i San Francisco. W 1975 r., partią Arriga w operze Nieszpory sycylijskie Verdiego zadebiutował na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera.

Dokonał wielu nagrań radiowych, nagrał też ponad pięćdziesiąt płyt dla renomowanych wytwórni z partiami w takich dziełach, jak Salome Richarda Straussa, Requiem i Idomeneo Wolfganga Amadeusa Mozarta pod dyrekcją Karla Böhma (DG), Stabat mater Antonína Dvořáka, IX Symfonia d-moll Ludwiga van Beethovena pod batutą Rafaela Kubelíka (DG), Missa solemnis c-moll Mozarta pod dyrekcją Claudio Abbado, Jenufa Leoša Janáčka pod batutą Charlesa Mackerrasa (Decca), Wojna i pokój Sergiusza Prokofiewa pod dyrekcją Mścisława Rostropowicza (Erato).

Ważnym elementem działalności Wiesława Ochmana stała się działalność charytatywna. W 1998 r., z okazji 200-lecia urodzin Adama Mickiewicza, artysta zebrał prace malarzy polskich, które wystawiono na licytacji w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Cały zysk przekazano na remont Domu-Muzeum Wieszcza w Wilnie. Tam też, 7 marca 1999 r., odbył się recital Ochmana, poprzedzający kolejną aukcję zebranych przez artystę w Polsce obrazów - na rzecz Stowarzyszenia "Nasza Częstochowa". Uzyskane pieniądze przekazano na rzecz wspierania kultury i na stypendia.

Po 1999 r. zajął się też reżyserią. W Operze Śląskiej przygotował Don Giovanniego Mozarta (1999), Traviatę Giuseppe Verdiego (2000), Carewicza Ferenca Lehára (2001), Eugeniusza Oniegina Piotra Czajkowskiego (2002), Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego (2004), Carmen Georgesa Bizeta (2006), w Operze na Zamku w Szczecinie - Krainę uśmiechu Lehára (2007), w Teatrze Wielkim w Łodzi - Eugeniusza Oniegina (2008).

Jest laureatem wielu odznaczeń i nagród, m.in. otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia (1973), Nagrodę miasta Krakowa (1976), Medal 400-lecia Stołeczności Warszawy nadany przez Prezydenta Warszawy (1997), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001), Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2005), Nagrodę Honorową Fundacji Kultury Polskiej (2009). W 2008 r. Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie przyznała artyście tytuł doktora honoris causa.

Zdobyty: za pośrednictwem znajomego

Data otrzymania: 12-03-2019

Oryginalny tak