Właściwie –
Reginald Kenneth Dwight – urodzony 25.03.1947 r.; brytyjski piosenkarz,
kompozytor, pianista i okazjonalnie aktor. Współpracował z tekściarzem Bernie
Taupinem od 1967 roku. Byli autorami trzydziestu albumów.
W wieku dwóch
lat rozpoczął naukę gry na fortepianie, na którym z czasem grał podczas
rodzinnych uroczystości. W wieku siedmiu lat zaczął pobierać profesjonalne
lekcje gry. Na zajęciach wyróżniał się swymi zdolnościami i umiejętnością
komponowania melodii. Mając 11 lat, wygrał stypendium dla juniorów do Royal Academy of Music. W ciągu
następnych pięciu lat uczęszczał tam na sobotnie lekcje, na których grywał
m.in. utwory Chopina i Bacha oraz śpiewał w akademickim chórze.
W wieku 17 lat opuścił szkołę County Grammar School w Pinner, by w pełni skupić się na karierze muzycznej. W wieku 15 lat został weekendowym pianistą pobliskiego pubu Northwood Hills. W 1964 r. poznał wokalistę Longa Johna Baldry'ego i saksofonistę Eltona Deana, z którymi uformował swój pierwszy zespół Bluesology. Wkrótce znudziło mu się granie muzyki soulowej w Bluesology i przez ogłoszenie prasowe wytwórni Liberty, szukającej nowych talentów, poznał Berniego Taupina, który został jego tekściarzem.
W wieku 17 lat opuścił szkołę County Grammar School w Pinner, by w pełni skupić się na karierze muzycznej. W wieku 15 lat został weekendowym pianistą pobliskiego pubu Northwood Hills. W 1964 r. poznał wokalistę Longa Johna Baldry'ego i saksofonistę Eltona Deana, z którymi uformował swój pierwszy zespół Bluesology. Wkrótce znudziło mu się granie muzyki soulowej w Bluesology i przez ogłoszenie prasowe wytwórni Liberty, szukającej nowych talentów, poznał Berniego Taupina, który został jego tekściarzem.
7 maja 1968
oficjalnie zmienił nazwisko na Elton John (Elton po saksofoniście Eltonie
Deanie, a John po Long Johnie Baldrym). W 1969 r. wydał swój pierwszy, solowy
album studyjny, zatytułowany Empty Sky.
W połowie lat 70. Elton John zaczął szokować na koncertach – zarówno strojem,
jak
i zachowaniem. W 1970 r. wydał swój drugi album, zatytułowany po prostu Elton John. Był to jego pierwszy album, który został wydany w Ameryce. W kolejnych latach wydawał rocznie po co najmniej jednej płycie, a wszystkie dostawały status złotej płyty albo platynowej płyty i były notowane na szczyty list przebojów na całym świecie. W marcu 1995 r., wraz z Timem Rice’em, otrzymał Oscara za piosenkę „Can You Feel the Love Tonight?”, którą nagrał na potrzeby ścieżki filmowej do filmu animowanego Król Lew (1994). W tym samym roku odebrał statuetkę Polar Music Prize Szwedzkiej Akademii Muzycznej. 27 lutego 1996 r., w Pałacu Buckingham w Londynie, odebrał Order Imperium Brytyjskiego, przyznany mu przez królową Elżbietę II, a w 1996 r. otrzymał nagrodę Royal Academy of Music jako jedyny w historii kompozytor muzyki rozrywkowej.
i zachowaniem. W 1970 r. wydał swój drugi album, zatytułowany po prostu Elton John. Był to jego pierwszy album, który został wydany w Ameryce. W kolejnych latach wydawał rocznie po co najmniej jednej płycie, a wszystkie dostawały status złotej płyty albo platynowej płyty i były notowane na szczyty list przebojów na całym świecie. W marcu 1995 r., wraz z Timem Rice’em, otrzymał Oscara za piosenkę „Can You Feel the Love Tonight?”, którą nagrał na potrzeby ścieżki filmowej do filmu animowanego Król Lew (1994). W tym samym roku odebrał statuetkę Polar Music Prize Szwedzkiej Akademii Muzycznej. 27 lutego 1996 r., w Pałacu Buckingham w Londynie, odebrał Order Imperium Brytyjskiego, przyznany mu przez królową Elżbietę II, a w 1996 r. otrzymał nagrodę Royal Academy of Music jako jedyny w historii kompozytor muzyki rozrywkowej.
Nakład ze
sprzedaży jego wydawnictw muzycznych przekroczył ponad 300 milionów
egzemplarzy, co czyni go jednym z najbardziej uhonorowanych artystów wszechczasów.
Jego singel „Something About the Way You
Look Tonight”/"Candle in the Wind 1997” został sprzedany w nakładzie
ponad 33 milionów kopii na całym świecie oraz stał się również najlepiej
sprzedającym singlem wszechczasów w Wielkiej Brytanii, w Singles Chart i w amerykańskim Bilboard
Hot 100.
Jest laureatem
sześciu nagród Grammy, czterech Brit Awards, Oscara, Złotego Globu i Nagrody
Tony. W 1992 r. został wprowadzony, wraz z Berniem Taupinem, do Songwriters Hall of Fame, a w 1994 r. do
Rock and Roll Hall of Fame. W 2004 r.
magazyn muzyczny „Rolling Stone”
zaklasyfikował brytyjskiego artystę na 49. miejscu na liście „100 najlepszych
artystów wszechczasów”. W 2008 r. został uznany trzecim najbardziej
utytułowanym artystą wszechczasów według „Billboardu”.
W 2013 r. otrzymał, wraz z Berniem Taupinem, Johnny Mercer Award od Songwriters Hall of Fame.
Od końca lat
80. jest aktywistą w sprawie walki przeciwko AIDS. W 1992 założył fundację „Elton John AIDS Foundation” pomagającą
dzieciom chorym na AIDS.
W 2017 r. ogłosił, że w 2020 r. zakończy karierę
artystyczną, którą podsumuje pożegnalną trasą koncertową „Goodbye Yellow Brick Road”.Dyskografia:
- Empty Sky (1969);
- Elton John (1970);
- Tumbleweed Connection (1970);
- Madman; Across the Water (1971);
- Honky Château (1972);
- Don't Shoot Me I'm Only the; Piano Player (1973);
- Goodbye Yellow Brick Road (1973);
- Caribou (1974);
- Captain Fantastic and the Brown Dirt Cowboy (1975);
- Rock of the Westies (1975);
- Blue Moves (1976);
- A Single Man (1978);
- Victim of Love (1979);
- 21 at 33 (1980);
- The Fox (1981);
- Jump Up! (1982);
- Too Low for Zero (1983);
- Breaking Hearts (1984);
- Ice on Fire (1985);
- Leather Jackets (1986);
- Reg Strikes Back (1988);
- Sleeping with the Past (1989);
- The One (1992); Duets (1993);
- Made in England (1995);
- The Big Picture (1997);
- Songs from the West Coast (2001);
- Peachtree Road (2004);
- The Captain & the Kid (2006);
- The Union z Leonem Russellem (2010);
- Good Morning to the Night (Elton John vs Pnau) (2012);
- The Diving Board (2013);
- Wonderful Crazy Night (2016).
Sposób zdobycia: listownie, za pośrednictwem znajomego
Data otrzymania: 29-04-2019
Otrzymane: podpis na okładce płyty "Captain Fantastic" z dedykacją
Oryginalny tak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz